هفته ی سی و یکم دوستی من وخدا....

 

برای سپاسگذاری کاری کنید.فقط اندکی از بندگان من سپاسگذارند.    سبا/13

خدایا به نعمت هایت فکر می کنم و اینکه همه چیز نعمت است.به شکر کردن فکر می کنم و اینکه چه کار دشواریست.گاهی فکر می کنم که زندگی با همه چیزش یک کادوی بزرگ است که تو به ما داده ای.بعضی از ادم ها هستند که این کادوی قشنگ را می گیرند و فقط تشکر می کنند.اما هیچ وقت این کادو را باز نمی کنند.من مطمئنم که تو دوست داری ادم ها در جعبه بزرگ زندگی را باز کنند و هدیه های جالبی که تو برایشان توی ان گذاشته ای بردارند و استفاده کنند.

تو دوست داری ما از هدیه هایت استفاده کنیم و خوشحال باشیم.استفاده کنیم و لذت ببریم.تو از خوشحالی ما لذت می بری.

بعضی وقت ها به خودم می گویم توی جعبه ی قشنگ زندگی همه جور هدیه ای هست.هدیه هایی که شکل غصه است.هدیه هایی که شکل شادیست.هدیه های تلخ و هدیه های شیرین .اما همه اش هدیه هاییست که تو فرستاده ای.خوب نیست که بگوییم فقط بعضی هایش خوب و دوست داشتنیست.هدیه هر چه که باشد قشنگ است.چون که یک دوست ان را فرستاده.

 

دوست من

چرا خدا می گوید فقط تعداد اندکی از بندگان من سپاسگذارند؟

سپاسگذاری واقعی از خدا یعنی چه؟

تو چه طوری از خدا تشکر می کنی؟

 

 

منبع کتاب نامه های خط خطی اثر عرفان نظر آهاری

نوشته شده در جمعه 88/8/1ساعت 11:22 عصر توسط نظرات ( ) |