هفته ی بیستم دوستی من وخدا...

 

باز هم  به امتحان فکر می کردم.به دنیا که مدرسه است به زندگی که سالن بزرگ امتحان است.می خواستم ببینم خودت در مورد امتحان چطور حرف می زنی.گشتم و چندتایی  هم آیه پیدا کردم.مثلا سوره ی آل عمران آیه ی 179،آن جا که گفته ای:(خدا قصد ندارد که شما مومنان را به این حال که الان هستید رها کند.او می خواهد امتحانتان کند تا ناپاک را از پاک جدا کند.)

و باز توی همین سوره آیه ی 186گفته ای :(شما را به مال وجان امتحان خواهند کرد اگر شکیبایی کنید وپرهیزکار باشید نشان قدرت واراده ی شماست.)

خدایا...حسی به من می گوید وقتی  تو مارا امتحان می کنی پس حواست به ما هست.پس مواظبمان هستی .یعنی ولمان  نکرده ای.همه ی اینها هم یعنی که ما برایت مهم هستیم و این خیلی ارزش دارد.خیلی

تو آدم ها را امتحان می کنی تا هر کس را به خودش معرفی کنی.

امتحا نها به ما نشان می دهد که کاسه ی صبر هر کسی چقدر جا دارد.یا اینکه آن کسی که واقعا در وجود ما قایم شده چه کسی است؟چه شکلی است؟ چقدر راست وچقدر دروغ می گوید؟

هر کسی بالاخره امتحانش را یه جوری می دهد.اما چه جوری امتحان دادن مهم است و زندگی یعنی همین جواب هایی که به سوال های تو می دهیم.

 

دوست عزیز

 

راستی تو هیچ وقت از امتحان هایت درس جدید یاد گرفته ای؟

تا حالا خدا تورا با چه چیزهایی امتحان کرده؟می توانی چندتا از آنها را بنویسی؟

 

بر گرفته از کتاب نامه های خط خطی اثر عرفان نظر آهاری

نوشته شده در جمعه 88/2/4ساعت 11:56 عصر توسط نظرات ( ) |