خدیا! مدتهاست به این موضوع فکر میکنم که مگر می شود آدم با خدا دوست شود .
آخر تو خیلی بزرگی و من خیلی کوچکم . اما من یاد حضرت ابراهیم افتادم .
یادم افتاد که تو بهش گفته بودی خلیل.
خلیل یعنی دوست و خلیل الله یعنی دوست خدا . پس حضرت ابراهیم دوستت بوده .
اما او پیامبر بود . من که پیامبر نیستم . شاید تو فقط با پیامبر ها دوست می شوی .
اما من گشتم و توی قرآن یک آیه پیدا کردم . یک آیه که ثابت میکرد
تو با همه دوست می شوی ، باهمه . می دانی کدام آیه را میگویم ؟
سوره یونس آیه 62 . آنجا که می گویی :
" آگاه باشید که دوستان خدا ترسی ندارند و غمگین نمی شوند ."
یعنی تو می توانی یک عالم دوست داشته باشی . پس من هم می توانم دوستت باشم .
این جوری خیلی خوب است . اصلا فوق العاده است .
خدایا ! ممنون که اجازه دادی با تو دوست باشم .
پینوشت : تو درباره ی دوستی با خدا چه فکر میکنی ؛
آخر آدم چه طور می تواند با خدا دوستی کند.
به نظر تو این دوستی چه شکلی است ؛ چه جوری است ؟
ادامه دارد...
یالطیف

نوشته شده در جمعه 86/9/23ساعت 11:41 عصر توسط بامعرفت نظرات ( ) |