زمان باز نمی ایستد هر انچه ناتمام گذاشته ایم برای همیشه ناتمام خواهد ماند . هر انچه نا گفته مانده است به جای کلمات به افکار تبدیل خواهد شد . مسیر هایی که گام ننهاده باقی مانده اند با علف های هرز در هم خواهند امیخت و برای همیشه در پهنه ی زمین پنهان خواهند ماند . می توانیم ساختار ترد و شکننده ی نازک تردید را در زندگی زیر پا له کنیم و انان که از ناشناخته ها هراس دارند تا ابد از زندگی خواهند ترسید . یکدیگر را دوست بدارید اما از عشق زنجیر مسازید. بگذارید عشق همچون دریایی مواج میان ساحل های جانتان در تموج و اهتزاز باشد . جامهای یکدیگر را پر کنید اما از یک جام منوشید . از نان خود به یکدیگر هدیه دهید اما هر دو از یک قرص نان تناول مکنید. همچون سیم های عود که هر یک در مقام خود تنها هستند اما همه با هم با هم یک اهنگ را می نوازند . دلهایتان را به هم بسپارید اما به اسارت یکدیگر ندهید . زیرا تنها دست زندگی ست که می تواند دلهای شما را در خود نگه دارد . در کنار یکدیگر بایستید اما نه بسیار نزدیک. از انکه ستون های معبد به جدایی بار بهتر کشند و بلوط و سرو در سایه هم به کمال رویش نرسند.
| Design By : Pars Skin |
نویسندگان وبلاگ :
علیرضا (@)[5]
این روزها ، آدمها سرشان شلوغ است . کسی حوصله خدا را ندارد. کسی حال او را نمی پرسد . کسی برایش نامه نمی نویسد . اما ما می خواهیم این کار را بکنیم ، حالش را بپرسیم . ما می خواهیم چیزی برایش بنویسیم . ساعتهایمان را با او تقسیم کنیم ، ثانیه هایمان را هم . بارالها عاشقت در فکر توست روز و شب همواره او را ذکرتوست ای خوش آنروزی که دل دیوانه وار همچُنان پروانه گردد مست یار
