هفته ی ششم دوستی من وخدا... خدایا دلم می خواست یک جایی باشی.حتی اگر شده یک جای دور انوقت حتما می آمدم پیشت.حتی اگر پیش تو آمدن خیلی سخت بود.همه اش دنبالت میگردم.می گویند تو همه جا هستی اما من پیدایت نمی کنم مگر تو نگفتی که من از رگ گردن به شما نزدیکترم... همه اش به این آیه فکر می کنم این آیه مثل یک راز است.یک راز مهم که من نمی توانم آن را بفهمم.آخر رگ گردن نزدیک ما نیست.درون ماست .قسمتی از ماست.به این آیه فکر می کنم و دلم هرّی می ریزد. انگار یک چیزی توی رگهایم راه می افتد یک چیز دوست داشتنی وقشنگ .خدایا این چیزی که توی رگهای من می گردد تویی؟؟؟ دوست عزیزم... آیا فکر می کنی خدا واقعا همین نزدیکی هاست..همین دور وبرها..از کجا این را می دانی؟هیچ وقت نزدیکی اورا حس کرده ای ؟هیچ وقت فکر کرده ای چه وقتهایی بیشتر نزدیکت می اید . اما چرا....چرا گاهی وقتها انقدر احساس فاصله می کنیم؟؟؟ برگرفته از کتاب نامه های خط خطی اثر عرفان نظرآهاری
| Design By : Pars Skin |
نویسندگان وبلاگ :
علیرضا (@)[5]
این روزها ، آدمها سرشان شلوغ است . کسی حوصله خدا را ندارد. کسی حال او را نمی پرسد . کسی برایش نامه نمی نویسد . اما ما می خواهیم این کار را بکنیم ، حالش را بپرسیم . ما می خواهیم چیزی برایش بنویسیم . ساعتهایمان را با او تقسیم کنیم ، ثانیه هایمان را هم . بارالها عاشقت در فکر توست روز و شب همواره او را ذکرتوست ای خوش آنروزی که دل دیوانه وار همچُنان پروانه گردد مست یار
